ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ အလိုဆႏၵေတြဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕႐ိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္
ဦးေႏွာက္ထဲက ျဖစ္ေပၚလာရတာ။ အမ်ားစုက ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ထဲက အစစ္အမွန္
လိုလားေတာင့္တမႈကိုေတာ့ ၾကည့္ျမင္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ
ေတာ့ ကိုယ့္လိုခ်င္တာေတြကိုရဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို
စေတးပစ္ၾကရတယ္။ လိုခ်င္တာေတြ ရေတာ့ေကာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရွိရဲ႕လား။
ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ မ်ားလာရင္ ဆံုးရွံဳးရမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕လာတယ္။ ပူပင္ေသာ
ကေတြ ႀကီးမားလာတယ္။ လူေတြဟာ ဘ၀အတြက္ ျပည့္စံုမႈေတြ ေတာင့္တ
ၾကတယ္၊ ေတာင္းဆုိၾကတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တာေတြရၿပီး ျပည့္စံုမႈေတြရွိသြား
ရင္ေပ်ာ္ရႊင္သြားၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူအမ်ားစုဟာ ကိုယ္
ဘာ ျဖစ္ခ်င္တာလဲ၊ ဘာကို လိုခ်င္တာလဲဆိုတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခံစားမႈအစစ္အမွန္
ကို နားလည္ေအာင္ မႀကိဳးစားၾကဘဲ လမ္းလြဲလုိက္ရင္း သူတို႔ရဲ႕ တန္ဖိုး ႏွင့္
ရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကို အလဟႆ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ နားလည္ပါ ႀကိဳးစား
တဲ့သူတိုင္းအတြက္ ေနရာတစ္ေနရာ အျမဲရွိေနမွာပါ။ ေနတတ္ေအာင္ ေနဖို႔
လိုသလို ေနခ်င္တဲ့ေနရာ ျဖစ္ဖို႔လည္း လိုတယ္ေလ။
